ICD. Egodystoniczna orientacja seksualna znajduje się w klasyfikacji ICD-10, w kategorii diagnostycznej Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną, do której zalicza się również: Zaburzenia dojrzewania seksualnego – cierpienie z powodu niepewności co do własnej tożsamości płciowej Zaburzenia seksualne, do których zaliczamy dewiacje seksualne, a także zaburzenia tożsamości płciowej i dysfunkcje seksualne, stanowią poważny problem, bo dotknięte nimi osoby, często są zagrożeniem dla innych. Doskonale jest to widoczne np. w przypadku pedofilii i gwałcicielstwa. Innym przykładem groźnych zaburzeń seksualnych Wiele przykładów tłumaczeń posortowanych według dziedziny działalności “orientacja seksualna” – Słownik polski-angielski i asystent inteligentnego tłumaczenia. Dochodzi do tego orientacja seksualna – osoba transseksualna najczęściej odczuwa pożądanie do własnej biologicznej płci, dlatego korekcja płci jest niezbędna do zaspokajania także potrzeb seksualnych. Transseksualizm jest poważnym w skutkach konfliktem psychicznym, prowadzącym nawet do wielu dramatycznych sytuacji. Ale odpowiedź na to pytanie jest trudna. Ponieważ na pytanie, jaka jest naprawdę twoja orientacja seksualna, możesz odpowiedzieć tylko sam, a nie za pomocą tego quizu. Zwrócenie się do wewnątrz i bycie szczerym wobec siebie może być bardzo pomocne. Rozwiąż quiz BDSM i dowiedz się, jaki jest twój fetysz! Aseksualność (aseksualizm) jest to stałe nieodczuwanie pociągu seksualnego wobec innych osób – bez względu na płeć. Brak potrzeby uprawiania seksu nie wywołuje w osobach aseksualnych negatywnych emocji, a potrzebę bliskości i miłości mogą realizować w związkach romantycznych. W zależności szacunków przyjmuje się, że Biseksualizm jest równoznaczny z rozwiązłością; To nieprawda. Osoby biseksualne często żyją w wieloletnich, szczęśliwych, trwałych związkach. Biseksualizm to orientacja, która może zmienić się za sprawą bycia w relacji z osobą innej płci; Orientacja seksualna pozostaje taka sama przez całe życie. Gej – mężczyzna o orientacji homoseksualnej, czyli taki, który odczuwa romantyczny i seksualny pociąg tylko do innych mężczyzn, i w oparciu o ten pociąg może budować własną tożsamość oraz zawierać trwałe związki z innymi mężczyznami, a także odczuwać przynależność do społeczności osób odczuwających ten pociąg. Zobacz 1 odpowiedź na pytanie: Orientacja Seksualna. Uwaga! Ta strona zawiera treści przeznaczone tylko dla dorosłych. Jeśli nie masz ukończonych 18 lat, nie powinieneś jej oglądać. płeć. Fot. adobeStock. Orientację homoseksualną przez lata traktowano w klasyfikacjach medycznych jako zaburzenie, a osoby homoseksualne próbowano "leczyć" szkodliwymi (jak dziś już wiadomo) terapiami konwersyjnymi. Nauka jednak wiele razy w historii wycofywała się z błędnych założeń - mówi psycholog i biolog prof. Wojciech Dragan. VgwXll. Co to znaczy „aseksualność”?Czy osoby aseksualne mogą wchodzić w satysfakcjonujące związki?Czy osoby aseksualne wchodzą w związki tylko z innymi osobami tej orientacji?Aseksualizm a seksAseksualność a zaburzenia popęduCzym jest AVEN?Symbole osób aseksualnychAseksualność – nie mylić z:Czemu warto o tym mówić?Czas na normalizację aseksualności!Na dobry początek warto wyjaśnić, że bardziej odpowiedni jest termin „aseksualność” niż „aseksualizm” (tak jak „homoseksualność”, nie „homoseksualizm”). Mimo to używamy obu pojęć zamiennie, by każda osoba (nawet niezorientowana w tej dziedzinie) mogła trafić na nasze źródło po wyszukaniu którejkolwiek to znaczy „aseksualność”?Źródła określają aseksualność jako trwałe nieodczuwanie pociągu seksualnego wobec innych osób czy żadnych obiektów. Aseksualność jest wrodzoną orientacją seksualną, niezależną od czynników psychologicznych czy seksualnej nie można wybrać i – co ważne – to nieodłączna część danego człowieka. Nie wpływa w żaden sposób na jakość życia, mamy tu do czynienia z innym zestawem potrzeb i wyzwań niż w przypadku osób innych orientacji. Na razie nie wiadomo, co determinuje osoby aseksualne mogą wchodzić w satysfakcjonujące związki?Mogą! Jeśli tylko aseksualne dzielą się na osoby romantyczne, mające potrzebę tworzenia bliskiej relacji romantycznej z drugą osobą, oraz na osoby aromantyczne, które takiej potrzeby nie może być połączony z romantycznym pociągiem do osób płci przeciwnej, tej samej lub do osób dowolnej osoby aseksualne wchodzą w związki tylko z innymi osobami tej orientacji?Nie. W praktyce byłoby to trudne, gdyż szacuje się, że osoby aseksualne stanowią około 1% populacji. Szukając romantycznego związku, znajdują się w trudnym położeniu, ponieważ większość ludzi nie jest aseksualna. Wchodzą zatem w związki z osobami alloseksualnymi (odczuwającymi pociąg seksualny), co zupełnie nie umniejsza jakości tego aseksualność jest często niewidoczna i ma krótszą historię jako tożsamość/społeczność niż inne mniejszościowe orientacje seksualne, które zdążyły już stworzyć kulturowe miejsca łączenia się w relacje. Z tego powodu wiele osób aseksualnych kończy w mieszanych związkach z osobami innych od orientacji, związki to siatka połączeń międzyludzkich. Komunikacja, bliskość, zabawa, humor, podekscytowanie i zaufanie – to łączy ludzi seksualny nie jest warunkiem koniecznym do tworzenia udanej nie ogranicza potrzeb emocjonalnych danej osoby. Są one jednak zaspokajane na różne sposoby – podobnie zresztą jak w przypadku innych orientacji. Niektóre osoby aseksualne mogą pragnąć romantycznych związków, inne w ogóle nie mają potrzeby wchodzenia w związki romantyczne. Mogą być najbardziej usatysfakcjonowane bliskimi przyjaźniami lub szczęśliwsze a seksW powszechnej opinii osoby aseksualne nie uprawiają seksu i nigdy nie miały stosunków płciowych. W rzeczywistości nie jest to nawet jeśli nie jest związany z pociągiem seksualnym do drugiej osoby, zazwyczaj stanowi dobry i akceptowalny sposób na rozluźnienie, redukcję napięcia czy zaspokojenie przyjemności. Podobnie rzecz się ma z masturbacją – mitem jest, że osoby aseksualne nie uprawiają też do naszych artykułów o masturbacji: „masturbacja kobiet” oraz „czy masturbacja jest zdrowa?”.Niektóre osoby aseksualne wolą w ogóle zrezygnować z seksu, jednak część z nich zupełnie nie ma nic przeciwko stosunkom, a nawet może mieć wysokie a zaburzenia popęduW 2015 roku powstał kwestionariusz umożliwiający rozróżnienie osób aseksualnych od alloseksualnych – możesz o nim przeczytać tutaj. Dzięki temu możliwe było przeprowadzenie badania porównującego osoby aseksualne z osobami z HSDD, czyli zespołem obniżonego popędu to wykazało znaczące różnice pomiędzy tymi dwiema grupami, co ostatecznie obaliło hipotezę o tym, że aseksualizm mógłby być uznawany za zaburzenie jest, by rozróżniać aseksualność od problemów z popędem seksualnym, wynikających z fizjologii, traum czy nie jest nagłą utratą potrzeb seksualnych. Nie mówimy o aseksualności w przypadku osoby, która wcześniej odczuwała popęd i wykazywała zainteresowanie seksem, ale sytuacja uległa zmianie. Należy szukać przyczyn znacznie obniżonego libido lub całkowitego zaniku potrzeb seksualnych (czyli zaburzeń popędu i libido) i zgłosić się po pomoc do specjalisty, który pomoże w przywróceniu poprzedniego aseksualne nie odczuwają potrzeby bycia leczonymi, ponieważ brak pociągu seksualnego (niekoniecznie popędu) jest w tym przypadku czymś naturalnym, a nie zaburzeniem czy stanem patologicznym. Orientacja seksualna nie stanowi źródła cierpienia. Zdarzają się sytuacje, że partner_ka lub otoczenie wywierają presję i w efekcie osoba aseksualna może zgodzić się na pomoc eksperta (na przykład seksuologa_ożki), ale to działanie pozbawione też do lektury artykułu o empatii: Empatia - uczucie, cecha osobowości czy umiejętność?Czym jest AVEN?AVEN (ang. Asexual Visibility and Education Network, czyli Sieć Widoczności i Edukacji Aseksualnej) to stowarzyszenie założone w 2001 roku przez Davida Jaya, którego celem jest zwiększenie akceptacji aseksualności w społeczeństwie, zainicjowanie publicznej dyskusji na jej temat, działanie na rzecz rozwoju społeczności aseksualnej, a także wspieranie osób tej orientacji oraz ich z informacją na stronie sieć obecnie posiada ponad 35 tysięcy zarejestrowanych użytkowników i jest największą społecznością osób aseksualnych w Internecie, jednocześnie stanowiąc źródło informacji i miejsce spotkań dla ludzi aseksualnych lub zastanawiających się nad swoją orientacją seksualną, ich przyjaciół i rodzin, naukowców oraz też 13 skupionych wokół AVEN społeczności lokalnych, między innymi jedna w Polsce. Członkowie AVEN angażują się w telewizji, prasie i radiu oraz uczestniczą w wykładach, konferencjach i paradach na całym osób aseksualnychZnakiem osób aseksualnych jest odwrócony trójkąt – wierzchołek skierowany w dół symbolizuje brak pociągu seksualnego. Flaga natomiast zawiera cztery poziome pasy w różnych kolorach o odmiennych znaczeniach:czarny – aseksualność,szary – demiseksualność (orientacja seksualna osób, które mogą odczuwać pociąg seksualny do innej osoby wyłącznie w przypadku nawiązania z nią wcześniej silnej więzi emocjonalnej) i gray ace, czyli tak zwana szara aseksualność (orientacja pomiędzy aseksualnością a seksualnością, w której dana osoba doświadcza pociągu seksualnego tylko od czasu do czasu),biały – sprzymierzeńcy,fioletowy – społeczność osób aseksualnych (wspólnota).Aseksualność – nie mylić z:Abstynencją seksualną – czyli powstrzymywaniem się od aktywności seksualnej z pobudek religijnych, społecznych, filozoficznych, fizjologicznych, psychologicznych lub seksualną – czyli niechęcią do – czyli wrogim nastawieniem do seksu – osoba aseksualna, nawet jeśli sama całkowicie rezygnuje z uprawiania seksu, może być pozytywnie nastawiona do uprawiania seksu przez innych – który jest wyborem jednostki. Osoby pozostające w celibacie mogą nieraz odczuwać bardzo silny popęd seksualny, który ulega na przykład – osoba aseksualna może być całkowicie sprawna pod względem Twojej uwadze nasz inny artykuł o biernej warto o tym mówić?Aseksualność jest w opracowaniach naukowych porównywana do homoseksualności, która została uznana za orientację w momencie, gdy ustalono, że nie sprawia ona osobom homoseksualnym żadnych uciążliwości ani nie przysparza cierpień, zatem nie może zostać uznana za zaburzenie. I tak jak to było w przypadku homoseksualności, istnieją ludzie, którzy mają zapędy, by „leczyć” osoby aseksualne: zmienić je, by mogły być chodzi właśnie o to, że osoby aseksualne byłyby szczęśliwe, gdyby nie musiały na każdym kroku tłumaczyć się z tego, kim są – z własnej orientacji oraz na normalizację aseksualności!Tymczasem w przestrzeni publicznej temat aseksualności nie jest traktowany nawet po macoszemu. Jest pomijany, spychany na margines, jakby w ogóle nie istniał. Czy przeczytacie o tym w podręcznikach do edukacji seksualnej? zatem młodzi ludzie mają czerpać wiedzę, a tym bardziej skąd mają wiedzieć, że wszystko z nimi okej?Brakuje źródeł, które mówiłyby: „hej, jest w porządku, jeśli czujesz, że seks to nie Twoja bajka”. Najgorzej, że osoby aseksualne wolą się nie wychylać ze strachu przed odrzuceniem. Preferują pozostawać niewidoczne, by uniknąć wyśmiewania i świadomości społecznej w tym zakresie jest tak ważne, ponieważ istnieje spora część społeczeństwa, która nie rozumie lub nie wierzy w aseksualizm, co prowadzi do dyskryminacji i uprzedzeń wobec osób Elizabeth Abbott, autorka Historii celibatu, zwraca uwagę na fakt, że w średniowiecznej Europie aseksualność – w przeciwieństwie do homoseksualności – nigdy nie była nielegalna, przez co osoby aseksualne pozostały niewidoczne – aż do dziś, do czasów mediów społecznościowych oraz dostępu do informacji, dzięki którym osoby aseksualne mogą dojść do głosu i wzajemnie się osób aseksualnych dopiero zaczyna się tworzyć. Powstają pierwsze stowarzyszenia, aplikacje randkowe, organizowane są też eventy zwiększające świadomość w zakresie aseksualności. Pozostaje nam mieć nadzieję, że z czasem społeczność ta będzie coraz silniejsza i odważniejsza. I nikt nie będzie czuł się samotny czy odizolowany od społeczeństwa. Czy jestem gejem? Czy jestem lesbijką? Czy mój syn jest gejem? Czy moja siostra jest lesbijką? Homo czy hetero, a może bi? Zazwyczaj wątpliwości związane z orientacją seksualną wiążemy z brakiem doświadczenia i młodym wiekiem. Dorośli mogą jednak, tak samo jak nastolatkowie, zadawać sobie podobne pytania. Zarówno w przypadku młodzieży, jak i osób dorosłych tego typu wątpliwości o niczym złym nie świadczą. Pytania o własną orientację seksualną nie są niczym niezwykłym, a co więcej, są zdrowe, w każdym wieku. W każdym! Naturalnie, z największą intensywnością tego typu dociekania dotykają nastolatków i młodych dorosłych. Nie mniej jednak także osoby starsze (i o wiele starsze) mierzą się z tymi pytaniami w swoim życiu. Pojawiające się w ciągu życia wątpliwości związane z własną orientacją seksualną mogą świadczyć o różnych aspektach naszego psychologicznego funkcjonowania i nie zawsze są wprost związane z samą orientacją seksualną. W przypadku młodzieży w wieku od 12 do 23 lat wg niektórych oszacowań, aż 25% osób nie jest w jakimś momencie pewnych swojej orientacji seksualnej. Należy jednak zauważyć, że wspomniany brak pewności co do własnej orientacji seksualnej jest naturalny rozwojowo i w większości przypadków przejściowy i utrzymuje się od kilku miesięcy do kilku lat. Zauroczenie się chłopaka innym chłopakiem lub dziewczyny inną dziewczyną nie musi oznaczać orientacji homoseksualnej, lecz jedynie może. W sytuacjach, w których wątpliwości spędzają nam sen z powiek i prowadzą do stałego pogarszania się naszego zdrowia psychicznego lub zwyczajnie potrzebna jest nam rzetelna wiedza na ten temat, warto skonsultować się z psychologiem. Dla osób młodych seksualność, w tym odkrywanie swojej orientacji seksualnej, to poznawanie zupełnie nowych obszarów własnej osoby, co jest niełatwe, ale z drugiej strony także niezmiernie ciekawe. Seksualność interesuje młodzież na serio i na poważnie. Zaznaczę, aby było to jasne, że piszę o powadze młodzieży bez cienia ironii. Przepracowawszy setki godzin z młodzieżą na warsztatach edukacyjno-profilaktycznych z zakresu seksualności człowieka, z pierwszej ręki wiem, że młodzi ludzie potrafią zadawać poważne i istotne pytania, chętnie krytycznie analizują różne zagadnienia związane z seksualnością (nie tylko z seksem). Nie mniej jednak na poważnie jest tylko wówczas, gdy jest na to odpowiednia przestrzeń. Gdy ktoś jest gotów wykazać się otwartością na różnego rodzaju wątpliwości i niewiedzę. Bezrefleksyjnie przyjmujemy za oczywiste to, że chłopak powinien mieć dziewczynę, a dziewczyna chłopaka. Na każdych zajęciach zawsze pozwalamy uczestnikom warsztatów zadawać anonimowe pytania na karteczkach, które wrzucają do worka, gdy wychodzą na przerwę. Po przerwie odpowiadamy na nie i nie zdarzyło się jeszcze, aby ktoś nie chciał posłuchać. A w temacie niniejszego wpisu – długo by wymieniać różne warianty pytania typu „czy jestem normalny, bo…”. Możliwość zadania takich pytań specjalistom jest świetną okazją do rozwiązania niektórych dylematów, również tych związanych z orientacją seksualną. Pytań ze słowami „gej”, „lesbijka”, „bi”, „homo” itp. zawsze pojawia się na karteczkach wiele. Przemijające zauroczenie osobą tej samej płci w okresie dojrzewania jest realnym zjawiskiem rozwojowym. W mediach mówi się o orientacji seksualnej bardzo różne rzeczy. W społeczeństwie obowiązuje też powszechne tabu i brakuje specjalistów, którzy byliby gotowi rozmawiać z młodzieżą. Wszystko to utrudnia określenie własnej tożsamości psychoseksualnej i czasem mając dwadzieścia kilka lat nadal nie potrafimy uporządkować swoich odczuć i myśli z tym związanych. Sprawa nie jest także łatwa dla rodziców Dziecko wychowuje się najczęściej z towarzyszącym przekonaniem rodziców, że JEST heteroseksualne i dzieje się tak już od momentu narodzin, a zaryzykowałbym także stwierdzenie, że ma to miejsce nawet od momentu poczęcia albo też i fantazjowania o dziecku. Rodzice nie zadają sobie pytania czy ich dziecko jest heteroseksualne czy może nie, lecz przyjmują pewien domyślny z góry założony stan rzeczy za fakt, tak długo, dopóki prawda nie okarze się inna. Tak po prostu skonstruowany jest ten świat. Z tego powodu młodzież nieheteroseksualna ma trudniej, aniżeli ich heteroseksualni rówieśnicy – zaczynają bowiem od mocno wydeptanej ścieżki, kroczą w oczekiwanym heteroseksualnym kierunku, ale w pewnym momencie okazuje się, że droga ta jest ślepa lub widoki po drodze zupełnie nie cieszą oka. Podobne zawiedzenie i swego rodzaju rozczarowanie przeżywają rodzice. Mogą czuć się oszukani, źli, osamotnieni – mogą czuć i myśleć bardzo różne rzeczy i to jest w pewien sposób zrozumiałe, choć może być bardzo nieprzyjemne dla samego dziecka, co także należy rozumieć. Początki orientowania się, że „nie jesteśmy na oczekiwanym kursie” bywają skrajnie trudne bez względu na wiek. Na szczęście można sobie z tymi trudnymi emocjami radzić. Co robić? Czy można coś z tym zrobić? No dobrze, czujemy, że jesteśmy „nie tam, gdzie byśmy chcieli ze swoją orientacją”. Że marzy nam się podróż gdzie indziej, inną drogą, może bardziej przez las, albo w górę rzeki. Czasem okazuje się, że „ktoś zabłądzi” – seksualność, gdy ma się naście lat nie jest prosta. Ba! Ona nigdy nie jest prosta, ale w młodzieńczym wieku to już zawsze jest trudna. Gdy ktoś „zabłądzi”, może się okazać, że psycholog psychoterapeuta, psycholog seksuolog mogą pomóc młodej osobie w zorientowaniu się w tej sytuacji i wybraniu innej drogi dla siebie. Jest to w pełni zdrowe i normalne. Psycholog nie zmieni orientacji dziecka, bo takowej nie można zmienić, ale może pomóc młodej osobie lepiej zrozumieć siebie i odpowiedzieć na pytanie czy to, że podoba mi się kolega/koleżanka z klasy oznacza, że jestem gejem/lesbijką, czy może są to emocje nieznane dotąd, ale nie związane z potrzebą zbudowania romantycznej więzi z drugą osobą. Wiele scenariuszy można by tutaj nakreślić. Ważne by pamiętać, że różni ludzie mają różnie i same myśli czy fantazje homoseksualne nie stanowią o orientacji seksualnej, nie świadczą też najczęściej o niczym złym. W seksualności podobnie jak w podróży nieustannie odkrywamy, próbujemy różnych smaków, różnych środków poruszania się, czerpiemy przyjemność z podziwiania widoków. Czasem jest jednak inaczej. Okazuje się, że heteroseksualna ścieżka faktycznie donikąd nie prowadzi i nie zaprowadzi, ponieważ ktoś nie „zabłądził na chwilę”, a na stałe czuje w kościach i w każdym kawałku swojego ciała, że najszczęśliwiej będzie udać się w inną stronę. Że chyba jestem gejem, a może jestem bi, a może jestem lesbijką? Nieheteroseksualna młodzież ma o tyle trudniej w określaniu własnej orientacji, że rzadko ktoś dorosły jest w stanie zrozumieć taką sytuację zagubienia, powątpiewania czy jednoznacznego opowiedzenia się po nieheteroseksualnej stronie. Nic dziwnego, nie uczymy się o tym, nie rozmawiamy, seksualność to w ogóle wielkie tabu. W takich sytuacjach psycholog czy seksuolog mogą pomóc młodej osobie odnaleźć się w nowych okolicznościach, zrozumieć swoje potrzeby. Proces „wychodzenia z szafy” (ang. coming out) i akceptowania własnej homo- czy biseksualności jest długi, często wieloletni i trudny. W innych przypadkach psycholog może pomóc uświadomić sobie błędne przekonanie o własnej homoseksualności. Jeśli jesteś heteroseksualny/a to wiesz co i jak, gdy dorośniesz – żona, mąż, dzieci, wnuki itd., społeczeństwo zadbało, abyś wiedział(a). Jeśli nie czujesz, że jesteś hetero to zaczynasz się zastanawiać, szukać, ale okazuje się, że nikt nie ma wskazówek, sugestii, a Ty nie do końca wiesz kim jesteś i czy aby na pewno jesteś taki lub taka, jak się Tobie wydaje. W dodatku padają słowa „pedał”, „ciota”, „lesba” itp. Jest ciężko. Masz 15 lat – jest trudno; masz 30 lat – jest trudniej, bo przecież dwa razy dłużej i Ty, i inni myśleliście coś innego. Orientacja seksualna w dorosłości Powodów dla których w dorosłym życiu pojawia się zwątpienie związane z własną orientacją seksualną, zarówno u mężczyzn jak i u kobiet, jest wiele. Bywa, że nie przemyśleliśmy zbyt dobrze wcześniejszych wyborów i poddaliśmy się temu, czego oczekiwała od nas rodzina, przyjaciele czy szerzej – społeczeństwo. Czasem nasze lęki związane z bliskością, relacjami z kobietami, mężczyznami lub problemy wokół poczucia własnej wartości mogą spowodować pytania o orientację seksualną. Dużym piętnem na seksualności dorosłego człowieka może także odcisnąć się negatywne doświadczenie seksualne lub przemocowe z wcześniejszych okresów życia. Bez względu na źródło trudności, nigdy jednak nie możemy sobie pozwolić na kojarzenie nieheteroseksualności z czymś negatywnym albo tym bardziej chorym. Przypomnijmy, że zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną i psychologiczną homoseksualność, biseksualność są tak samo normalne i zdrowe jak heteroseksualność. Tak jak wspominałem powyżej, z różnych względów odnalezienie się na mapie własnej seksualności może nie nastąpić, gdy mamy lat naście, a dopiero, gdy mamy ich dziesiąt. Tak naprawdę jest to zrozumiałe, jeśli się nad tym zastanowić. Niekiedy okazuje się bowiem, że jedynym sposobem na znalezienie właściwej trasy jest wypróbowanie różnych. Nikt nie ma seksualnego GPSa. Metafora seksualności jako podróży wydaje mi się bardzo pomocna. Po pierwsze, jak każda metafora pozwala mówić o rzeczach skomplikowanych trochę bardziej zrozumiale, a gdy mowa o nauce, to można o niej mówić w ten sposób, bez akademickiego zadęcia. Po drugie, w seksualności podobnie jak w podróży nieustannie odkrywamy, próbujemy różnych smaków, różnych środków poruszania się, czerpiemy przyjemność z podziwiania widoków, czasem jedziemy tą samą trasą, czasem ktoś nami pokieruje, a czasem jesteśmy zdani tylko na siebie. W dorosłym życiu może się okazać, że droga, którą dotychczas wybieraliśmy nie jest tak atrakcyjna jak ta, która odkryliśmy przypadkiem, bo zabłądziliśmy. Albo nie tak ciekawa i przyjemna jak ta, którą mijaliśmy każdego dnia w drodze do pracy, ale wydawała nam się zbyt zakorkowana, aby z niej skorzystać, a przy tym wszyscy nam ją odradzali. Warto też pamiętać, że zabłądzić można zmierzając w każdym kierunku. Niektórzy z nas mylnie uważają, że są heteroseksualni, a niektórym wydaje się, że są nieheteroseksualni. W jaki sposób może pomóc psycholog? Zadaniem psychologa w pracy z osobą, która zgłasza się z trudnościami w związku z przeżywaną orientacją seksualną, wątpliwościami w tym obszarze, nieakceptowanymi myślami jest przede wszystkim pomóc osobie w odpowiedzi na pytanie jaka jest przyczyna trudności. W drugim kroku spróbujemy znaleźć właściwy sposób postępowania, leczenia lub wspierania osoby w uzyskaniu akceptacji swoich potrzeb lub gdy to możliwe w zmianie zachowania. Po szczegółowej diagnozie natury przeżywanych trudności psycholog przedstawia swoje rozumienie pacjentowi i uzgadnia z nim możliwości i cele dalszej pracy. Ważne jest, by odpowiedzieć na pytanie czy wątpliwości związane z własnymi potrzebami seksualnymi wynikają z kształtującej się lub wykształconej już orientacji seksualnej, czy też są przejawem kryzysu okresu dojrzewania lub trudności psychologicznych w życiu dorosłym, które nie są bezpośrednio związane z orientacją seksualną. Czasem już kilka konsultacji seksuologicznych pozwala na odzyskanie spokoju i rozwiązanie wątpliwości związanych z orientacją seksualną. Ale bywa też, że wskazana jest długoterminowa psychoterapia. Wiele zależy od pierwszych spotkań konsultacyjno-diagnostycznych i motywacji osoby zgłaszającej się po wsparcie. Czasem już kilka konsultacji seksuologicznych pozwala na odzyskanie spokoju i rozwiązanie wątpliwości związanych z orientacją seksualną. W tego typu pracy kluczowe są poszanowanie indywidualnych potrzeb i pragnień osoby, która zgłasza się do psychologa lub do psychoterapeuty i otwarty dialog. Niedopuszczalne jest, aby specjalista dostosowywał pacjenta do własnego światopoglądu lub prowadził terapię zatajając lub maskując jej cel. Zdajemy sobie sprawę z tego, że seksualność jest obszarem funkcjonowania człowieka, który jest obarczony znacznym tabu społecznym i owiany szeregiem kontrowersji, w tym związanych z orientacją seksualną. Dokładamy wszelkich starań, aby osoby zgłaszające się do nas po pomoc psychoseksuologiczną miały poczucie, że w gabinecie psychologa psychoterapeuty jest miejsce na otwartą i spokojną rozmowę, czas na rozwianie wszelkich wątpliwości i takie cele terapeutyczne, które są zarówno spójne z wynikami współczesnych badań, jak i pozostają w zgodzie z potrzebami osoby, zgłaszającej się po pomoc. Czasem zarówno osoby dorosłe jak i młodzież boją się udać do specjalisty, by porozmawiać o trudnościach przeżywanych w związku z posiadanymi wątpliwościami, potrzebami, fantazjami itp., ponieważ zakładają, że psycholog potwierdzi lub „zdiagnozuje” u nich homoseksualność. Tak nie jest. Oczywiście, może się okazać, że w czasie spotkań konsultacyjnych przekazywane psychologowi informacje będą wskazywały na orientację nieheteroseksualną klienta, ale ważne by pamiętać, że psycholog działa zawsze w interesie pacjenta. Jeśli na podstawie posiadanej wiedzy, umiejętności i doświadczenia wnioskuje, że osoba jest nieheteroseksualna, to ma obowiązek taką informacją się podzielić. Często jednak jest odwrotnie, okazuje się, że treści opisywane w gabinecie psychologa wcale nie świadczą o homo lub biseksualnej orientacji seksualnej i konsultacje ze specjalistą pomagają w odzyskaniu psychicznego dobrostanu. Zadaniem psychologa jest rzetelnie i zgodnie z etyką zawodu psychologa wspierać w każdej sytuacji osobę zgłaszającą się po pomoc. Którykolwiek scenariusz mamy na uwadze: czy chwilowe wątpliwości, czy zdecydowane twierdzenie „nie jestem hetero”, ważne, by nie zamykać się na żadną ewentualność. Każda z opisanych powyżej ścieżek, to szansa na naprawdę szczęśliwą życiową podróż. Drogi są różne, a każda ma do zaoferowania coś dobrego. Cel podróży jest jednak ten sam – przejść przez życie w gronie bliskich i kochających osób, kochać i być kochanym. Seksualność jest integralną częścią osobowości Na koniec jako ciekawostkę przywołajmy Deklarację Seksualnych Praw, którą w sierpniu 2002 roku przyjęła Światowa Organizacja Zdrowia. Warto poświęcić jej trochę uwagi. Zgodnie z nią: Seksualność jest integralną częścią osobowości każdej istoty ludzkiej. Jej pełny rozwój zależy od zaspokojenia podstawowych ludzkich potrzeb, takich jak pragnienie kontaktu, intymności, ekspresji uczuć, przyjemności, czułości i kształtuje się w wyniku wzajemnych relacji pomiędzy osobą a otaczającymi ją strukturami społecznymi. Pełny rozwój seksualności jest niezbędny do osiągnięcia dobrostanu w wymiarze indywidualnym, interpersonalnym oraz seksualne są uniwersalnymi prawami człowieka, bazującymi na niezbywalnej wolności, godności i równości wszystkich istot ludzkich. Ponieważ zdrowie jest fundamentalnym prawem człowieka, tak samo podstawowym prawem człowieka musi być jego zdrowie celu zapewnienia zdrowego rozwoju seksualności społeczeństw i jednostek ludzkich wszystkie społeczeństwa muszą uznawać, promować, szanować i bronić tych praw seksualnych wszelkimi środkami. Zdrowie seksualne rozwija się w środowisku, które uznaje, respektuje i szanuje te seksualne stanowią fundamentalne i uniwersalne prawa człowieka. Pełna lista znajduje się tutaj. Jak wynika z przytoczonych założeń Deklaracji Praw Seksualnych Światowej Organizacji Zdrowia, zdrowie seksualne jest podstawą dobrostanu psychicznego każdego człowieka i stanowi sferę niezbywalnych ludzkich potrzeb – zarówno fizycznych jak i emocjonalnych. Osiągnięcie akceptacji w zakresie własnej orientacji seksualnej i rozumienie tej sfery seksualności wiąże się w ten sposób bezpośrednio z potencjałem człowieka do pozytywnego przeżywania własnej osoby oraz budowania szczęśliwych związków z innymi – nie tylko z przyszłym partnerem lub partnerką, ale także z rodziną i przyjaciółmi. Pomoc psychoseksuologiczną w PROPSYCHE możesz uzyskać umawiając się na konsultację w gabinecie w Bydgoszczy lub przez internet. W celu umówienia wizyty skontaktuj się z wybraną osobą: mgr Łukasz Warchoł mgr Hanna Bartosz Czy jestem gejem quizTen quiz jest dla tych, którzy nie są pewni swojej orientacji trudno jest wiedzieć, w co się interesujesz, zwłaszcza jeśli jesteś jeszcze młody. A dla wielu myśl o byciu gejem jest przerażająca. Społeczeństwo jest często bardzo wrogo nastawione do homoseksualistów – a właściwie do wszystkiego, co nie jest proste. Ale bądź sam i kim jesteś. Niezależnie od tego, co wyniknie z tego quizu, tylko Ty możesz wiedzieć, jak naprawdę jest. Ponadto ten quiz nie jest w stu procentach dokładny; powinno tylko pomagać w seksualnaJak być może wiesz, istnieje wiele różnych seksualności, z których najczęstsze to: heteroseksualność, homoseksualizm, biseksualność. Ale jest jeszcze więcej! Ten quiz określi Twoją seksualność i poda kilka informacji na jej tego quizu może być niedokładny, jak wspomniano wcześniej. Ale mimo to może to być otwierające oczy doświadczenie, aby dowiedzieć się, w co najprawdopodobniej jesteś! Niezależnie od wyniku, nie zapominaj, że to tylko quiz orientacji seksualnejCzasami niektóre rzeczy po prostu wydają się nie w porządku. Możesz myśleć, że jesteś hetero, ale jakoś naprawdę lubisz obecność osób tej samej płci. Może nawet czujesz do nich pociąg seksualny. A może lubisz wszystkich ludzi, bez względu na płeć. Tak, rzeczy mogą być dość to jest ten quiz. Jeśli nie masz pewności, czy jesteś hetero, śmiało rzuć trochę światła na swoją seksualność. Nie bój bez względu na to, czym się interesujesz, nic nie jest z tobą nie tak, jeśli jesteś gejem, biseksualistą lub kimś innym. Tylko dlatego, że społeczeństwo często wydaje się dziwaczne każdemu, kto nie jest hetero, nie oznacza to, że nie jest w porządku być gejem itp. Jesteś sobą i jesteś więc nie masz pewności co do swojej orientacji seksualnej, po prostu rozwiąż ten quiz. Pomoże ci to bardzo dowiedzieć się, w co się seksualnościCzy kiedykolwiek zadałeś sobie pytanie?: “Jaka jest moja seksualność?”Cóż, odpowiedź na to trudne pytanie. Ponieważ jaka jest twoja orientacja seksualna, możesz odpowiedzieć tylko ty, a nie ten quiz. Zwrócenie się do wewnątrz i bycie szczerym wobec siebie może być bardzo pomocne. Ale jeśli nie masz pewności co do swojej orientacji seksualnej, ten quiz będzie tutaj, aby Ci pomóc. Pomyśl o tym jako o pomocy w ustaleniu, co Cię interesuje.🤓 Więcej quizów